Pek bir İspanyol duruyor ismen. Hatta pek kelimesi fazla. Ama kazın ayağı öyle değil. İsveçli bu adam. Garip ama gerçek. Ama bu adamla alakalı tek gariplik bu. Bundan sonrası gayet güzel geliyor. Akustik gitara karşı eskiden beri bir zayıflığım var. Bana göre gerçekten sade ve müziğin kendisini dinletmek için kullanılan bir çalgı. Bunun yanında sıcak, içten ve romantik geliyor. Eğer iyi bir eldeyse o zaman harikalar yaratılabiliyor.
Jose Gonzalez de albümlerindeki müzikal yapıyı bu düşüncenin üzerine inşa eden bir isim. Ülkemize bu sene IKSV Caz Festivali kapsamında geldi ve Antony & The Johnsons konseri öncesi dinleyenlere güzel bir ziyafet çektirdi.
Parçaların yapısındaki basitlik dikkat çekici. İddialılığa yer yok albümde. "Benim işim müzik ve işte yapıyorum" derecesinde kararlı ama popüler kültüre baş eğmeden yumuşak bir duruş sergiliyor. Bu arada basitlik demişken, bu Jose Gonzalez'in vermek istediği duyguları basit bir dille anlatabilme kabiliyetinden ileri geliyor, yoksa becerememiş parçaların yapısını doldurmayı anlamında değil. Kimisi 100 fırça darbesiyle anlatır resimdeki bir dokuyu, kimisi 10 fırça darbesiyle. Jose Gonzalez de 10'culardan.
Albümdeki yoğun folk yapısı akustik gitarın kanının son damlasına kadar destekleniyor. Ancak akustik gitarda denemelerin de sıkça yapıldığını söylemek lazım. Zaman zaman sertleşen, sesini yükselten, vurgudan kaçınmayan gitar rifleriyle dolu albüm.
Gelelim "Teardrop"'ın yorumuna. Daha önce Patti Smith'te de söylediğim gibi ben efsaneleşmiş parçaların tekrar yorumlanmasına sıcak bakmayan muhafazakar bir adamım. Evet bazen beklenmeyecek derecede güzel sonuçlar çıkabiliyor ama %75 oranda başarısızlıkla sonuçlanan bir deneme bu nezdimde. Tori Amos'u hala affetmiş değilim "Losing My Religion"'ı piç ettiği için, dayanamadım küfrettim yine. Jose Gonzalez'e gelince, küfretmeyeceğim ama yorumunu dinlemeyeceğim herhalde bir daha. Gidip bir modern ozanın çalışmasını ya da Amerikan folk rock benzeri bir sanatçının çalışmasını ele alsaydı daha iyiydi. Nereden çıktı be kardeşim Massive Attack'in "Teardrop"'ı. Otur, 1.
Bu kazanın haricinde albüm gerçekten güzel. Rahatça dinlediğimi ve ciddi anlamda zevk aldığımı söyleyeyim de hakkını yiyormuşum gibi görünmesin. Jose Gonzalez'e de verdiği huzur için teşekkür etmek düşüyor bana. Eline sağlık.
MP3: Jose Gonzalez - Down The Line
MP3: Jose Gonzalez - In Our Nature
Jose Gonzalez'in resmi sitesi
Jose Gonzalez @ MySpace
Albümü satın almak için
3 yorum:
Bu adı nereden hatırlıyorum diyordum... Antony'i beklerken sahneye çıkan, oldukça iyi çalmasına karşın assolistin hayranları tarafından bir yuhalanmadığı kalan çocuk!
İçimden bir ses diyor ki, bir zamanlar Şan Gazinosu'nda(!) uvertür(!) olarak sahneye çıkan Jose, ilerleyen günlerde kendisi için mekan dolduran kişilere çalacak. O gün şanssızdı, çünkü Antony bekleniyordu!
O gün oraya gelip de on taraflara oturan meraklı caz festivali dinleyiclerinin! Antony hakkında ne denli bilgi sahibi olduğu konusunda şüphelerim olması bir yana Jose Gonzalez adı bilinen biridir..Oraya gelip de Antony ve arkadaşlarını merak ettiği kadar o büyüleyiciği tekniğiyle kendi yolundan giden Jose'yi merak eden kaç kişi vardı bilinmez ama Jose Gonzalez'e ismini bir yerlerden hatırlanacak adam muamelesi yapmak..gecenin uvertürü gibi düşünmek haksızlıktır...hıncallık ve uluçluktır..Zira Jose Gonzalez adı bilinmektedir :)
lümpenlikmiş yapılan tam anlamı ile. Jose bende Antony e göre daha derin bir adam. Her şeyi ile belli. Caz dinleyicisi de böyle yapıyorsa artık ne deyim ben!
Yorum Gönder