Asıl adıyla Guilherme Boratto Brezilyalı bir prodüktör. 2005 yılında başladığı profesyonel müzik yaşamında 2 yıl içerisinde birçok başarılı çalışmaya imza attı. Bu süre boyunca K2, Kompakt, Harthouse, Plastic City ve Audiomatique gibi önemli plak şirketlerinden plakları yayınlandı. Güney Amerika'nın en çok gelecek vadeden ismi olarak ön plana çıkıyor. K2'den çıkardığı yeni plağında ise yine minimalist öğelerin yanında tekno ve tech-house'a kayan üst yapıları sergiliyor. Plağa isim veren Gate 7 adlı çalışma gerçekten çok güzel. Etkileyici bir minimalist altyapının üzerinde hareketli bir melodi ve güzel vuruşlar var. B yüzünde yer alan Chains ise doğrudan güçlü bir tekno etkisi altına alıyor. Gabriel Ananda havası veriyor dinleyiciye. İki çalışma da gerçekten etkileyici. Bir hayli dinleyeceğimiz bir plak.
Gui Boratto
A1) Gate 7
B1) Chains
Linkler Phonica Records'dan alınmıştır.
Angelo Battilani & Efdemin - Empty, Lohn & Brot (Liebe Detail, 2006)
Açıkçası adını daha önce duymadığım Angelo Battilani ve Efdemin'in (Phillip Sollmann) yeni plağı Liebe Detail'den çıkıyor. Efdemin daha önce Dial plak şirketinden 2 plak yayınlamış ve genel olarak dikkat çekmişti. Özellikle Battilani'nin çalışması Empty beni inanılmaz etkiledi. Wighnomy Brothers'ın kullandığı sık tekrarlı tiz vuruşları daha güçlü olarak kullanmış ve bu çok etkileyici olmuş. Vuruşlarla kendine has bir melodi yaratmış. Mutlaka dinlenmesi gereken bir çalışma. Efdemin'in Lohn & Brot adlı çalışmasına gelince çok daha derinden başlıyor. Minimalizm ve tech-house arasında gidip geliyor genel olarak. Parça tam gelişiminden sonra daha hareketli bir hal alıyor ve sonuç oldukça güzel.
A1) Empty
B1) Lohn & Brot
Linkler Word And Sound'dan alınmıştır.
Isolee - Hermelin (Playhouse, 2006)
Asıl adı Rajko Müller olan Isolée, elektronik müzik dünyasının çok başarılı temsilcilerinden biri. Bugüne kadar gerek Playhouse'un önemli kalelerinden biri oldu ve bunu devam ettirecek gibi görünüyor. Isolée yeni plağında her zamanki gibi minimalist bir bakış açısı çiziyor. Bunun yanında kullandığı vuruşlar açısından biraz daha güçlü denebilir. Hermelin adlı açılış parçası da bunun güzel bir örneği. Güçlü vuruşların üzerinde atmosferik bir hava ve keskin bir melodi var. Onun da üzerine keman benzeri bir melodi daha geliyor ve zıtlar çatışması oluşuyor. Willy Skipper'a gelince elektro vuruşların üzerine minimalist bir melodi var. Melodi daha çok Güney Amerikalı prodüktörlerin havasını veriyor. Parçada bolca ses kesidi var. Sleazy Bee ise funk etkili bir melodinin ağırlığı seziliyor. Yer yer giren ses kesitleri ile bir nebze de olsa minimalist bir hava yaratılmaya çalışılmış gibi ancak bence pek de başarılı olamamış.
Isolée
A1) Hermelin
B1) Willy Skipper
B2) Sleazy Bee
Linkler Phonica Records'dan alınmıştır.
Linklerin hepsi düşük kalitededir ve tanıtım amaçlıdır. Alınma güvenme olmasın.
