O bir erkek. O bir vokal. O bir bariton. O yazdığı sözlerle sessizliğin bile tadını çıkarmamızı sağlayan bir şair. O şarkı söylerken mimikleriyle ve sahnede duruşuyla milyonları hayran bırakan bir isim. O yıllardır kulaklarımızdan eksiklemeyen sesiyle Dave Gahan.
2003'te "Paper Monsters" albümüyle Depeche Mode dışına taşan Dave Gahan yeni albümüyle iki işi bir arada çok da güzel götürdüğünü gösteriyor herkese. İlk solo çalışmasına başladığını duyduğumda içimde inanılmaz bir burukluk oluştu açıkçası. Bugüne kadar onca hayran olduğum grubun dağılıp yittiğini gördükten sonra her yenisi daha çok yara yapıyor. Ama öyle olmadı, her şey daha da güzel oldu.
Yeni albümü de 22 Ekim'de piyasaya çıktı. Şimdiden söylüyorum, bugüne kadar burada saygısızlık yapmamaya çalıştım elimden geldiğince. Ama Pitchfork'a "Hassiktir" demek istiyorum artık "Hourglass"'e 5.7 verdikleri için. Aslında sadece Pitchfork da değil. Rolling Stone (Zaten neye doğru puan vermişler onu sormak lazım), Spin, Mojo vs. Indie rock akımının yalakalığından artık bir nefes almaları gerekiyor çünkü zerre adım ileri gidemiyorlar bu şekilde.
Albümde Dave Gahan'ın Depeche Mode tandanslı prodüksiyonları var. Bunun yanında bir nebze NIN'e doğru kaydığı sert endüstriyeller de var. Ama bunun yanında bir nebze deneysellik katmış olayın içine. Parçaların arasında ortalama altı ben bulamadım, ortalamanın bir hayli üstünde parçalar ise gani.
Albüm "Saw Something" ile başlarken Dave Gahan vokalindeki tüm seksapelliği gözler önüne sermiş. Parça yapısal açıdan romantik endüstriyel desek doğru olur. Daha sonradan elektronik altyapılara isyan eden bir bateri geliyor ve parça bana göre daha etkileyici oluyor. "Kingdom" geldiğinde ise o ayağa kalkmak elzemleşiyor. Daha düşük tondan vokal kullanıyor ama parçanın her yerinde enerji var. Zaten albümden çıkan ilk single. Sözler çok güzel ama öyle alışmışız. Bu sesle ne söylese sesleri güzel olarak adledeceğiz zaten. Çok güzel bir parça. "Deeper And Deeper" geldiğinde synth'lerle karşılıyor, hem de devasasından. Masam yerinde zıplıyor desem yeridir. Muhteşem bir endüstriyel yapının üstüne dizilmiş güzel sözler. Tartışmasız albümdeki favorim. Konserde izlersem çevredekilere vereceğim geçici rahatsızlıktan dolayı şimdiden özür dilerim.
Bir anda "21 Days" ile dibe vuruyoruz. Synth yine var elbette ancak bu sefer çok daha sakin. Back vokalli bir yorum dinliyoruz ve parçanın göreceli olarak sakin yapısına çok uyuyor. Sözler ise hala etkilemeye devam ediyor. "Miracles" ise bizi yeni bir dünyaya götürüyor doğrudan. Elektronik parçalardan oluşan bir okyanusta sadece Dave Gahan'ın vokali var. Biraz depresif sözlerle de tüm bu melankolik yapıyı destekliyor. Sonunda "Use You" ile kendimize geliyoruz. Endüstriyellik ve New Age'in çok güzel birleşimini dinliyoruz. Parçanın sözlerinde ise aynı aykırılıklarla karşılaşmak mümkün. Konserde dinlenesi ve dağıtılası bir parça daha. Synth'ler coştuğunda sert ve keskin vuruşlar apayrı bir etkileyicilik kazanıyor.
"Insoluble" ile albümün en deneysel parçasına geliyoruz. Biraz minimalizm etkili yapısı var. Genel duruşu ise bugüne kadar Dave Gahan'ın sesinin eşlik ettiği parçalardan çok farklı. Bir nebze Thom Yorke'çuluk mu var diye düşünesi geliyor insanın. Ama daha değişik temellerde olduğu açık. Hani hayran bırakacak yapıda değil ama kesinlikle vasat değil. Derken "Endless" ile romantik bir havaya gireceğimizi düşünürken bir anda karşıma başka bir şey çıkıyor. Oysa "Endless" adı çok da uygundu romantik bir parçaya. Neyse. Synth'ler giriyor erkenden ve vokal hazırlıyor. Giderek yükselen enerji yapısı bir türlü tepe noktaya çıkamayınca beklenti yükseliyor. Albüm de adını bu parçanın sözlerinden alıyor. Parça sonlara doğru synth'lerin üste çıkmasıyla biraz daha enerji dışa vuruyor ama yine de romantik ve hareketli parça yapıları arasında sıkışmış kalmış. Keşke birini seçseymiş. "A Little Lie" biraz Rock esintili geldi bana. Her ne kadar melodi synth'ten gelse de Rock parçalarının yapısı var. Ancak melodi durduğunda dalgalar da diniyor ve vokal sakince ipi ele alıyor. Ama agresifleştiği an parçanın yapısı değişip direk saldırganlaşıyor. Albüm noktayı "Down" ile koyuyor. Idam sehpasında yer alan bir hali var Dave Gahan'ın. Belli yapıda giderken aniden sert bir dönüşle synth'ler giriyor back vokallerle. Koro bölümünden sonra geriye dönüyoruz. Bu sert değişimler biraz keskin olmuş, hazırlıksız yakalıyor. Ama genelinde başarılı parçanın yapısı.
Albümle alakalı son söz, altında Depeche Mode imzası olsa o verilen puanlar 80'leri bulurdu herhalde. Hepsi kıskanç bunların. Dave Gahan 2008'de turneye çıkacak ve festivallerde o puanları verenlerin suratlarını görmek isterim.
MP3:
Dave Gahan - Deeper And DeeperMP3:
Dave Gahan - Use YouMP3:
Dave Gahan - Kingdom (Booka Shade Club Mix)Dave Gahan'ın resmi sitesiDave Gahan @ MySpaceAlbümü satın almak için
Şu müzik dünyasına hayranım. Gerçekten. Balon patlatmakta üzerine yok. Geçen sene karşımıza 3-5 yaş arası için albüm çıkaran Kaiser Chiefs çıkmıştı. Bu sene de 9-12 yaş arası için The Kooks albüm çıkardı. 
