Tennessee kökenli bir grup The Raconteurs. Ama içinde çok yakından tanıdığımız bir sima var ki grubun müzikal yapısı zaten onun çevresinde dönüyor, Jack White (John Anthony Gillis). Daha açık yazmak gerekirse The White Stripes'ın yarısı kendisi. Hatta %95'i de neyse. Meg okur mokur başıma bela olmasın. Jack White gelmiş geçmiş en iyi 17. gitarist olarak adlandırılıyor. E haliyle el attığı şeyler de güzel oluyor. Ha o listede de gariplik yok değil ama neyse. Bence mesela bir Buckethead olması gerekirdi. Malmsteen keza ve hatta Slash. Ama listede yoklar. Gary Moore bile yok yahu. Neyse. Jack White listede.
The Raconteurs ile çıktığında bilgisi olmayan bendeniz vay be The White Stripes'la benzer rifleri olan bir grup çıkmış diye bir şey bulmuş gibi heyecanlandım. Tabii sonrasında uyanınca tanıyamamış da benzetmiş olmanın verdiği buruklukla hafif soğudum. Ancak yaptıkları müzik gerçekten çok güzel. Aslında kimilerine The White Stripes'ın olması gereken hali. 2 kişilik bir aile grubundan tam teşekküllü Rock grubuna.
Grubun ilk albümü "Broken Boy Soldiers" biraz da Jack White'ın ününün desteğiyle herkesin diline dolandı önce, sonra müziğin güzelliği yorumlarda daha çok yer almaya başladı ve geldik 2. albüme. Albüm bana göre "Broken Boy Soldiers" kadar güzel değil. Ha daha yeni yeni dinliyorum onun da etkisi olabilir. Ama şu bir gerçek, bu albümdeki gitar rifleri çok daha çekici.
Çok enstrümanla Jack White'ı dinlemek biraz daha farklı. Müzikal yapıda Blues'un inanılmaz bir ağırlığı var. Folk da diğer temel etken. Tabii bunların hepsi Rock çatısı altında karşımıza çıkıyor. Albüme adını veren "Consoler Of The Lonely" albümü açıyor ve Jack White şova başlıyor The White Stripes benzeri. Arkasından yine The White Stripes imzası taşısa şaşırmayacağım "Salute Your Solution" var. "Blue Orchid"'i bu kadar mı andırır kardeşim. Farklı bir tondan aynı gitar rifleri. Daha sonradan "You Don't Understand Me", "Old Enough", "The Switch And The Spur", "Top Yourself" ve "Many Shades Of Black" geliyor Folk ve Blues nidalarıyla ve çok daha yavaş bir modda. Aralarında "Hold Up" ezilmiş durumda tek agresif parça olarak. Atlamadan "Many Shades Of Black" nedir ne işe yarar be Jack!
Albümde hatırlayacağım ya da aklımda kalacak 4 parça var. Gerisi açısından ya vasat ya da ortanın biraz üzerinde diyebilirim ancak. Beklentilerimin bir hayli altında bu. Bana göre biraz aceleci davranılmış. Albümü dinlerken akla eski birçok efsanevi isim geliyor ve üstüne Jack White'ı eklediğinde iyi olması bekleniyor ama her halükarda ağzımda yeterince tad bırakmadı. Şimdiden diyeyim bazı parçalar festivallerde gayet güzel olacak ama bu albüm. Neyse hayırlısıyla Ağustos ayının sonunda kendilerini izleyeceğim ve o zaman bir de konserlerini yorumlayabilirim.
MP3: The Raconteurs - Consoler Of The Lonely
MP3: The Raconteurs - Salute Your Solution
The Raconteurs'un resmi sitesi
The Raconteurs @ MySpace
Albümü satın almak için
2 yorum:
güzel bir kritik olmuş.Jack'in bence kafası karışık.Sanki şu an arşivinde bulan blues albümlerinden riffler apartıp bize sunuyor gibi yaptığı şeyler.Çok yeni şeyler ürettiği de söylenemez bu açıdan.Umarız bizi heyecanlandıran şeylerle karşımıza çıkar.
albümü çok döndürmediğinden olacak ki fazla yüklenmişsin. bence albüm son yıllarda dinlediğim en güzel ballad'a sahip ancak değinmemişsin bile: “carolina drama”. bana led zeppelin'in “over the hills and far away”'i, deep purple'ın “when a blind man cries”'ı arasında ve bu iki şarkının daha da coşkunu geldi.
albümde akılda kalacak 4 şarkı var demişsin. çok kafa yordum bu yorumuna ama işin içinden çıkamadım. duramadım 10 kere dinleyip sıkıldığım albümü 2 kere daha çevirdim. sonuç mu: "you dont understand me", "the switch and spur", "top yourself", "many shades of black", "rich kid blues", "carolina drama". özellikle listedeki son iki şarkı grubun beste kabiliyetine şapka çıkarılır nitelikte.
nedense 2000'li yıllarda toplama gruplar bana daha bir iyi tınlıyor. audioslave'ler, velvet revolver'lar ve şimdi bu çembere katılan son halka the raconteurs. the raconteurs ilk iki grup gibi hardrock bir sound'a sahip olmasa da içimizdeki 70ler özlemini aldığı için ayakta alkışlanası.
bence 21.yy da rock müziğin ilk kurtarıcı adayı ve büyüğü jack white'ı takip etmek gerek. kanımca the white stripes'ın tavlayamamış son materyali icky thump'tan sonra "consolers" şamda kayısı.
Yorum Gönder