17.2.08

Joe Bonamassa - Sloe Gin (Premier Artists, 2007)

Blues'un yeni nesil temsilcilerinden ve benden 1 yaş büyük Joe Bonamassa'nın yeni albümünü biraz geç de olsa inceleyeceğim. Abimizdir saygıda kusur etmeyelim. Zaten Stevie Ray Vaughan, B.B. King, Robert Johnson ve hocası Danny Gatton'dan etkilendiğini söyleyen birine kusur etmeyiz.

Etkilenmek ayrı bir şey, etkilendikten sonra üzerine yeni şeyler koyup bunu dünyaya dinletebilmek ayrı. Şekil A-1'deki Joe bunu becermiş. 2000'de çıkardığı ilk albümden beri gittikçe daha çok ön plana çıkıyor Blues türünde. Tabii bunda çıkardığı 6 albümden 5'inin Blues listelerinde bir numaraya çıkmış olmasının da etkisi var. Ha bu arada kendisinin yeni Blues efsanelerinden biri olarak anıldığını da söylemek lazım.

Albümü dinlediğimden beri ciddi anlamda etkilendim tarzından. Feyz aldığı birçok insanın tarzından seçmeleri parçalarda görmek mümkün. "One Of These Days"'de özellikle B.B. King ve Stevie'nin tarzlarını çok iyi harmanlamış. Bu arada tarzlarını harmanlamış derken kopya anlamında değil. Daha modern bir bakış açısı sunuyor her an. Sesi gitarı kadar iyi değil, zaten bu da zordu ama yine de elinden geleni yapıyor vokal açısından. Gitarı ise bulduğu her boş noktayı en güzel şekilde dolduracak kadar güçlü.

"Seagull"'da biraz Folk Rock'a kayış yaşamış. E bu da kaçınılmaz aslında. Ama albümün genelinde agresif bir tavır var ve bu ciddi anlamda gitarın gücünü ortaya çıkardığından çok daha güzel geliyo kulağa. "Dirt In My Pocket" gerçekten çok güzel bir örnek bu konuda. İçimden Bon Jovi'de biraz Joe Bonamassa'da feyz alsa demek geçiyor ama neyse. "Blaze Of Glory"'nin üzerinden çok sular aktı.

Albümde Blues klasikleri dönemine gönderme yapan "Sloe Gin" ve "Black Night" çok ilgimi çekti. Gitarın insanı kendine aşık edeceği parçalardan ikisi işte burada. Bugüne kadar hayran olduğumuz birçok gitaristin Blues kökenli olduğunu düşünürsek bundan doğal bir şey de olamaz. Örnek isteyenler bkz: Jimi Hendrix, Eric Clapton, Slash, Buckethead. B.B.King ve Stevie Ray'i saymama gerek yok diye düşündüm haliyle.

Bir Delta Blues bile var albümde amanın aman. "Jelly Roll"'u dinlemeden albümü bitirmemek lazım. Robert Johnson'ı cızırtılı sesle bile olsa dinleme mutluluğuna eriştikten sonra bunu dinleyebilmek bile bize onu anmak için fırsat tanıyor.

Blues'u sevenler, henüz kendisiyle tanışmamış olanlar için buyrun muhteşem bir fırsat. Joe Bonamassa çok güzel bir albümle bize bu imkanı tanımış. Gerisi de dinleyip takdir edecek bizlere kalıyor.

MP3: Joe Bonamassa - Sloe Gin
MP3: Joe Bonamassa - One Of These Days

Joe Bonamassa'nın resmi sitesi
Joe Bonamassa @ MySpace
Albümü satın almak için

Hiç yorum yok: