Rock And Coke'taki konserlerine 3 kala Muse'un yeni albumunu dinledim. Ilk dinleyisimde Muse'un cikis albumu "Showbiz" aklima geldiginden bir garipsedim durumu. Albumde elektronik etkilerin varligi ciddi bir boyutta. Britrock/progressive rock'tan buralara geldi Muse ama bir anda olmadi elbette bu. 1999'dan bugune zamanla kendini gelistiren ve yeni seyler deneyen grup onemli bir asama kaydetti. Elbette bundan hazzedenler de var, Muse bozuldu diyenler de. Ben bardagin yarisi dolu diyorum. Hatta yarisindan da fazlasi.Albumun acilis parcasi "Take A Bow" elektronik bir intro ile karsiliyor ve daha albumun basindan hazir ol borusu caliyor. Girizgahin uzerine gelen vokal beklentiyi kademe kademe artiriyor. Elektronik vuruslari takiben parca ileri dogru bir adim atiyor ve sonunda klavyenin cok etkileyici gecisiyle gitarlar giriyor. Fantasia filminde Mickey Mouse'un gokyuzune ellerini uzattigi ve havai fiseklerin patladigi ana geliyor parca. Muhtesem bir climax. Vokal tuyleri urpertiyor. Elektronik muzik ve rock'i bu derecede basarili yogurmalari daha en bastan sapka cikarttiriyor. Albumun 4. dakikasi itibariyle kimin ne dediginin onemi kalmiyor.
"Starlight" albumdeki 2. parca ve cok guzel bir gitar - piyano kombinasyonuyla giriyor. Aksak davul vokalle birlikte parcaya yakisiyor. Ozellikle vokaldeki ton degisimi carpici. Piyano melodisi hem hareketli hem melankolik. Bu arada sozler arasindan albumun adi seciliyor, "Black Holes And Revelations". Sozlerin "I just wanted to hold you in my arms" ile bitisindeki vokal gucu sahane.
Derken albumun cikis parcasi geliyor, "Supermassive Black Hole". Diger parcalardan ayrilan ince tondan bir vokal, guclu vuruslar ve filtreli bir gitar. Vokalin arkasinda cok uygun bir back vokal var. Parcaya aslinda Fatboy Slim'in favori tarzi Big Beat demek bile mumkun. Parcanin nakarat bolumu yogun filtreli olarak tekrarlaniyor ve hafif bir Marilyn Manson havasi estiriyor.
Dorduncu Parca "Map Of The Problematique", piyano, elektro gitar ve filtreli gitar uclusuyle basliyor. Davul bu ucluyu burun farkiyla takip ediyor ve bir boy arkadan vokal geliyor. Vokalin ilk bolumunun bitisiyle elektronik ogeler de sahneye cikiyor ve bunu koro takip ediyor. Davulun guzel bir gecisiyle parca bir alt tondan devam ediyor. Davulun benzer bir performansi parcayi noktaliyor.
Caz tarzi vuruslarla baslayan "Soldier's Poem", akustik gitar ve vokalle duygusal bir havaya burunuyor. Back vokaller de melankolik havayi tasdik ediyor. Parcanin sozleri tam uymasa da sonbaharda biten yaz asklarinin gozyaslarini andiriyor.
"Invincible" albumun altinci parcasi ve "Pink Floyd"vari bir girisi var. Askeri ritmli bir davul korosu ve vokal, bir onceki parcadaki havanin devam edeceginin sinyalini veriyor. Mendili iyi ki uzaga koymamisim diyerek dinlemeye devam etmek kaliyor. Elektro gitarin ufak dokunuslari guzel bir etki yaratiyor. Parca daha sonra biraz daha toparlanip yeter bu kadar agir melankoli diyor ve baterinin degismesiyle insan toparlaniyor. Parcanin basinda ayrilan sevgililer icin parcanin ortasinda bir sans doguyor ve sonuna dogru da ihtimaller kuvvetleniyor. Guzel bir gitar solosu islerin iyiye gittigini duyuruyor. Vokalin kendine guveni geliyor. Ve mutlu son.
Takip eden parca "Assasain" vahsi bir girise sahip. Bir onceki parcanin duygusal havasini yirtip atan giriste bateri ve gitarin gucu insani silkeliyor. Her ne kadar vokal parcanin sert havasini yumusatsa da bu sefer isi sansa birakmaya gerek yok. Bu parcada da vokalin arkasinda koro var ve yine vokali basarili sekilde destekliyor. Elektro gitar ve davulun arkasinda synth'leri duymak mumkun.
Sekize geldigimizde karsimiza "Exo-Politics" cikiyor. Elektro gitar ve vokalle karsiliyor bizi. Ozellikle gitardaki melodi enerji yukluyor. Parca cok aydinlik, baterinin keskin vuruslari var gitardaki enerji tum gucuyle aydinlatiyor. Vokal ve koro isiga yol gosteriyor. Parcayi eger imkan olursa festivalde dinlemek icin can atiyorum. Mumkunse yagmur yagsin 3 dakika boyunca.
"City Of Delusion" hafif bir gitar melodisiyle karsiliyor ve ipek dokunusla vokal onu takip ediyor. Aksak bateri ve ust tondan bir gitar destegini esirgemiyor. Bunlarin ustune gelen otantik bir keman melodisi bir anda dikkat cekiyor. Cok sesliligiyle vuruyor parca. Daha sonra vocoder devreye giriyor. Gitar filtresi ise yariyor ve parcanin durgun bolumunde harcanmis enerjiyi geri dolduruyor. Parca biraktigi yerden ayni hizla geri yukseliyor. Trompetin girmesiyle parca senlik havasina burunuyor. Parcada farkli enstrumanlarin cok guzel katkisini hissetmek mumkun. Bana gore albumde goz onunde durmayan en basarili parca.
"Hoodoo" bir onceki parcayla benzer bir enerjiyle basliyor. Flamenkovari girisiyle heyecanlandiriyor. Bu girisi durgun ve melankolik bir vokal izliyor. Tarantino filmlerini andiran bir tiniyla kulaklarimiza dogru esiyor. Guzel bir piyano bu manzaraya eslik ederken piyano bir anda 3 ton ustten giriyor ve parcaya degisim kazandiriyor. Bir anda savas ortamina giriyor parca bateri, keman ve piyanonun esliginde. Savas bittiginde ise geriye hafif bir gitar esliginde o duygusal vokal ve savasin yorgunlugu kaliyor.
Albumu kapatan parca "Knights Of Cydonia" adina benzer bir sekilde suvarilerle giris yapiyor. Bunu takip eden gitar ve koro bir anda sizi bir anda at uzerine koyuyor. Bateri ve filtreli gitarla birlikte ati kosturmaya basliyorsunuz. Klavye melodisi esliginde bu his devam ediyor. Siz ati kostururken manzara yaninizdan hizla akip geciyor. Vokal size biraz nefes aldiriyor ve etrafin guzelligine dikkat ediyorsunuz. Vokale eslik eden koronun esliginde baterinin verdigi enerjiyle gitar tum gucuyle parcaya agirligini koyuyor. Bir onceki parcada biten savasin basladigi bu noktada muhtesem bir istekle savasiyorsunuz. Savasi kazanmanizla birlikte album de son buluyor.
Muse'dan yeni, yenilikci ve bir o kadar da basarili bir album. Bircok farkli muzik anlayisini ve enstrumani guzel bir sekilde albumde kullanmislar ve bunun yarattigi etki de hayranlik uyandiriyor. Albumun turnesi kapsaminda RNC 2006'da sergileyecekleri performansi beklemek kaliyor artik bizlere de.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder