Buckethead'in "In Search Of The..." isimli 13 disklik özel albümünün incelemesinin ikinci bölümü. Bu bölümde R, C, H ve O disklerinden beğendiğim parçaları inceleyeceğim.R - R-3 sakin ve güzel bir gitarla başlıyor. Bateri ise minik vuruşlarla destekliyor. Ortaya güzel bir tablo çıkıyor ve bu parça boyunca devam ediyor. R-5'te ise yine funk var gizliden gizliye. Buckethead'in soloları buna uygun gidiyor. Bir süre sonra solo bir üst tona çıkıyor ve baştaki bölüme oranla hızlanıyor ama hala temel funk hissiyatından kopmuyor.
C - C-1'deki Buckethead soloları 1970'ler rock dönemini hatırlatıyor. Uzun, destansı melodilerle bezenmiş ve zaman zaman çıkışlarla süslüyor bunu. Sonlara doğru hard rock'a dönüyor gitar. C-2'nin elektronik bir girişi var. Gitar girdikten sonra da devam ediyor bu alttan. Solo ise hızlı olacağının emarelerini daha en baştan veriyor. Bir yerde nota kaçıyor melodide ama bana mısın demeden devam ediyor paşamız. Sonra da şimşek hızıyla bir solo bölümü geliyor. Daha sonra melodisine geri dönüyor. Bu arada yeni bir elektronik melodi geliyor. Bu melodi hemen ardından yerini synth-pop bir melodiye bırakıyor. Napıyor bu adam anlamadım. Arkasından melodi I-F tarzı bir space elektroniğine geçerken yine devam ediyor solosuna ve synth-pop yine başlıyor. Buckethead'in albüm boyunca çeşitli elektronik yapı denemeleri var ve bu konuda da ilgisi olduğunu sanıyorum ama bu parçada cidden "kafasına göre" takılmış. C-3'te Tom Morello'nun Rage Against The Machine'de bas gitarıyla yaptıklarına benzer bir efekt kullanarak hip hop benzeri aksak yapıdaki vuruşların üstünü süslüyor.
H - H-1 Tool tarzı aksak vuruşlarla karşılıyor. Üstünde ise Buckethead'in dokunsan ağlayacak bir melodisi var. Çok ama çok güzel. Tüm diskler boyunca basit bir bateri yapısının üstünde gitarını konuşturuyor. Bu parçada da her şey sabit olduğunda gitarın her şeyi nasıl değiştirebileceğini gösteriyor. Resmen gövde gösterisi. Kapıldım gittim valla parçaya. Ve işte funk geri geldi H-4 ile. Keyboard kullanmak yerine gitarla benzer sesleri çıkarmayı yeğliyor hasta herif. Ne diyeceğim bilemedim şimdi. Güzel de yapmış açıkçası. O - O-1 ile normal sololarına geri döndük. Güzel bir soloyla adeta döktürüyor. Rock tabanında biraz daha yumuşak kalan altyapının üzerinde bazen sakin bazen sert esiyor. Bir melodiye girdiğinde önce alt, sonra üst tondan çalıyor ve arkasından çıldırdığı solo bölümü geliyor. Bunu birkaç kere tekrarlıyor 9 dakika içerisinde. O-4'te ise yine gitarından farklı sesler çıkarmaya adamış kendini. Keyboard'un filtrelenmiş haline benzeyen melodiler çıkarıyor. Özellikle 50. saniyeden sonra bir 15 saniyelik bölüm var ki bitirdi beni. Bu şekilde de sempatik bir melodi çıkarmış orada. Neredeyse 17 dakika farklı melodiler yaratarak bunların içinde geziniyor Buckethead. Bu seriyi kendi çıkarması çok normal. Bildiğimiz plak şirketlerinin çoğu böyle bir şeye cesaret etmezdi.
Seçme parçalar:
R - 03
C - 02
H - 01
O - 01
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder