Evet. Benim için yorucu bir maratonun sonunda (Yaklaşık 9.5 saat tekrar dinlemeleri saymasam bile) Buckethead'in "In Search Of The..." isimli 13 disklik özel albümünün incelemesinin son bölümü aşağıda. Bir şey dememe gerek var mı bilmiyorum. Ama en az bir 2-3 sene daha böyle bir şey yapmazsa iyi olur. Bu ne ya. Diğer albümlere zaman kalmadı. Arada neler kaçırdık neler. Neyse onlara da zamanla değiniriz. F - F-2 şimşek gibi bir bateriyle başlıyor ve şiddetli yağmuru Buckethead'in gitarı getiriyor. Doğrudan inleyen bir gitarla karşılaşıyoruz. Daha sonra bas gitarın aklın bir köşesine kazıdığı ritme uyuyor ve güzel bir ikili oluyorlar. Bunun haricinde F diskinde yoğun bir deneysellik var diyebilirim.
T - T diski ise doğrudan caz havasıyla başlıyor T-1 ile. Buckethead fazla öne çıkmaya çalışmıyor. Zaman zaman Eric Clapton nidalı usul sololara giriyor. Bu da parçanın rahat olmasını sağlamış Buckethead klasiklerine oranla. T-5 ise ilgimi çekti yoğun deneyselliğine rağmen. 1980'lerin bilim kurgu filmlerinde kullanılan seslere benzer kesitlerle ilginç ve düzensiz melodiler oluşturmuş. T-6 ise hafif bir funka giriyoruz. Güçlenen bateriyi tizleşen gitar solosu izliyor. Solo gerçekten ilgi çekici. Bateriyle tezat tonlardan devam ediyorlar sürekli. 2 dakika 15 saniyeden sonra başlayan solo çok çok güzel. T-7'de ise deneysel takılırken bir anda elektro gitarla flamenko tarzı bir solo yapıyor, sonra deneyselliğe dönüp yine flamenko derken devam ediyor böyle. Delidir deli.
H - Geldik 2. H diskine. H-2 derinden başlayan bir gitar melodisine tanıklık ediyor. Bateri ise benzer melankolide. Ortalık sütliman ama fırtınadan önceki sessizlik de olabilir. Derken Buckethead gitarla zıbıtıyor. Tam tabiri bu, hiç aramama gerek kalmadı. Sonra ilacını alınca yine sakinleşiyor. H-3'te kedi miyavlaması gibi bir melodiyle başlıyoruz. Mart değil seyran değil hayırdır inşallah diyorum içimden. Basit bir baterinin üzerinde gidip geliyor bu melodi. Ve sanırım albümleri karıştırıyorum çünkü H-4'te DJ Shadow var. Yok yok. Albüm doğru, buckethead bu tamam ama nereden çıktı şimdi böyle bir nu-Hip Hop. Dakika 3 olmadan deneyselliğine dönüyor kahramanımız. Yine bilim kurgu filmlerini andıran bir yapıda. Derken DJ Shadow'culuğa geri döndük. Sonrasında yoğun bir efekt. Garip. Gerisini anlatmayacağım bile. H-8'de kedi geri döndü. Bu sefer bas gitar da eşlik ediyor ona. Aslında tam kedi değil. Sempatiklik yapan çocuk konuşmasına benziyor. Sonra farklı bir efektle benzer melodilere devam ediyor. E - Bu albüm 45 dakikalık usanmak yılmak bilmeyen bir solodan oluşuyor. Tek parça. Değişik. Ben de pek ısındım diyemem.
F - 02
T - 06
H - 03
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder