Stockholm'ün elektronik müzik dünyasına kazandırdığı yeteneklerden biri olan Aril Brikha 1976 yılında doğdu. Elektronik müziğe Depeche Mode, Front 242 ve son dönemde beklentileri karşılayamayan Jean-Michel Jarre dinleyerek ısınan Brikha, daha sonradan Detroit tekno kültürünün etkisinde kaldı. Prodüksiyona başladıktan sonra yaptığı demo plak Avrupa'dan hiçbir tepki almayınca gözünü onu etkileyen Detroit'e çevirdi ve kendini Derrick May'in kanatlarının altında buldu. Aril Brikha ülkemize de yanılmıyorsam son 2 senedir geliyor ve performanslarıyla dikkat çeken bir isim özellikle. Detroit Teknosuna getirdiği farklı yorumla hareketli ama bir o kadar da ruha hitap eden setler ortaya koyuyor.
Bunların yanında ilk dönemine oranla son zamanlarda çıkardığı plaklarla aramın pek olmadığını da söylemem gerekiyor. Detroit teknosundan trance'e adım atan Brikha bu şekilde tüm beklentilerimi yıkarak beni hayal kırıklığına uğrattı. Özellikle Poker Flat'ten çıkan ve bu sayfalarda da incelediğim Akire adlı plağı ciddi anlamda bir kayıptı.
Yine de albümü bunu düşünmeden ve bununla karşılaşmama umuduyla bekledim. Karşıma çıkan albümde ise Akire'de yaşadığım hayal kırıklığından neredeyse eser yok. Bunun için bile sevinmeye değer bir albüm. Detroit havasına hakim, setlerindeki özgünlüğe benzer bir yapıda yer yer new age, yer yer Depeche Mode melodilerini anımsatan üst yapılarla dinlemesi güzel bir albüm. Aslında albümü en basit dilde açıklamak gerekirse Aril Brikha'nın alıştığımız setlerinde çalmak için yaptığı bir albüm. Açıkçası Aril Brikha Detroit Teknosuna getirdiği bakış açısıyla gücü azalan bu türe yeni bir açılım kazandırmıştı. Bu da elbette Detroit'in yenilikçi kesimleri tarafından kucaklandı. Albümde ara verdiği bu geleceğe yönelik devinime devam etmesi de bu desteğin daha güçlü bir şekilde arkasında durması anlamına geliyor ve ilk tepkiler de Detroit'in bu albümü çok iyi karşıladığı yönünde. Bu arada uyarmak da lazım albüm tekno ve tech-house arasında gidip geliyor genel olarak.
Bu arada albümdeki genel hava harekete yönelik. Oldskool olarak adlandırılacak üst melodilerin varlığı bu hareketi daha da sempatik bir hale sokmuş. Gecenin orta ve son kısımlarında dinlenecek enerjilerde farklı çalışmalar var.
Albümdeki 7. çalışma "Kind Of Nitzer" de Nitzer Ebb'e ithaf edilmiş. Zaten endüstriyel havasıyla da bunu açıkça ortaya koyuyor.
Albümde beğendiğim çalışmalar:
1) Last One
2) More Human
4) Leaving Me
6) Contact
7) Kind Of Nitzer
MP3: Aril Brikha - More Human
MP3: Aril Brikha - Kind Of Nitzer
Aril Brikha @ MySpace
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder